Слики на иднината

„Ќе дојде ли иднината? Се чини дека речиси секој може да си го постави ова прашање кога ќе види толку многу страшна сенка. Мрачно лице в лице со егоистите и клетниците.“[i] Прашањето на Виктор Иго не е без актуелност. Сегашноста ја презема задачата да нѝ обезбеди постојана низа кризи и утрешнината – доволно нѝ е кажано – веќе не пее, во „светот потоа“ кој изгледа програмиран за бескраен ден, меѓу фатализам, генерализирани стравови и депресија, хоризонтот тешко може да изгледа како сив ѕид, а заедничката состојба на духот се заглавува во длабока резигнираност.