Под доминација на безбедносниот дискурс

Во овие услови, зарем успехот на дебатите за небезбедноста, поточно, не би покажал намалување на нашиот праг на толеранција за насилство? И зголемување на неговата денунцијација? За да се види појасно во анкетите и истражувањата, потребно е да се разликуваат два поима. Како прво, стравот од “виктимизација”. Ова чувство (да се биде во позиција на ранливост) е релативно стабилно веќе многу години. Второ, загриженоста за деликвенцијата, односно вознемиреноста поврзана со спектаклот на насилството, овде на сиромашните кои се тепаат меѓу себе, вклучително и со полицијата. Ова варира во зависност од актуелните настани и политички контексти. Тоа е чувство кое не доаѓа од самите бројки, туку од наративот за безбедноста, кој влијае различно според возраста, полот, партискиот афинитет или општествената положба[i] и затоа е субјективно и контингентно.